కోహినూర్ వజ్రం గురించి మనదని తెలిసినా, బ్రిటిష్ ప్రభుత్వం దగ్గర తిరిగి ఇవ్వమని ఎందుకు డిమాండ్ చేయలేదు. ఈ విషయం చాలా ఆసక్తికరమైనది, దీని వెనుక చరిత్ర, రాజకీయాలు, చట్టపరమైన సమస్యలు దాగి ఉన్నాయి. రండి ఈ విషయంలోకి కాస్త లోతుగా వెళదాం.

Headlines

కోహినూర్ వజ్రం: భారత్ ఎందుకు తిరిగి అడగలేదు?
బ్రిటిష్ ఒప్పందం: కోహినూర్‌పై చట్టపరమైన సమస్యలు
రాజకీయ సంక్లిష్టత: కోహినూర్ డిమాండ్‌కు అడ్డంకులు
అంతర్జాతీయ దావా: కోహినూర్‌పై ఇతర దేశాల వాదనలు
భారత స్వాభిమానం: కోహినూర్ తిరిగి తీసుకురావాలని కోరిక

Kohinoor Diamond: Why Hasn’t India Demanded It Back?
British Treaty: Legal Issues Surrounding Kohinoor
Political Complexity: Barriers to Kohinoor Demand
International Claims: Other Nations’ Stake on Kohinoor
Indian Pride: Desire to Reclaim Kohinoor

ముందుగా, కోహినూర్ వజ్రం గురించి కొంచెం గుర్తు చేసుకుందాం. ఈ వజ్రం భారతదేశంలోని గొల్కొండ గనుల నుండి వచ్చినది, దాని చరిత్ర వందల సంవత్సరాలకు వెనక్కి వెళ్తుంది. ఇది మొఘల్ సామ్రాజ్యం, పర్షియన్ రాజులు, సిక్కు సామ్రాజ్యం దగ్గర ఉంది. 1849లో బ్రిటిష్ వారు సిక్కు సామ్రాజ్యాన్ని ఓడించినప్పుడు, లాహోర్ ఒప్పందం పేరుతో ఈ వజ్రాన్ని తీసుకున్నారు. అప్పటి సిక్కు రాజు దిలీప్ సింగ్ కేవలం 10 సంవత్సరాల వయసులో ఉన్నాడు, ఆ ఒప్పందం అతని ఇష్టం లేకుండా బలవంతంగా సంతకం చేయించినదని చరిత్రకారులు చెబుతారు. ఆ తర్వాత ఈ వజ్రం బ్రిటన్‌కు వెళ్లి, ఇప్పుడు లండన్‌లోని టవర్ ఆఫ్ లండన్‌లో బ్రిటిష్ రాజ కిరీటంలో భాగంగా ఉంది. ఇది మన సంపదని మనకు తెలుసు, భారతీయులకు దానిపై భావోద్వేగ సంబంధం కూడా ఉంది. అయినా దీన్ని తిరిగి డిమాండ్ చేయడం ఎందుకు జరగలేదని మీరు అడుగుతున్నారు కదా? దానికి కొన్ని కారణాలు ఉన్నాయి.

మొదటి విషయం, ఈ సమస్య చట్టపరమైన గందరగోళంతో ముడిపడి ఉంది. బ్రిటిష్ వారు కోహినూర్‌ను తీసుకెళ్లినప్పుడు, దాన్ని ఒక "ఒప్పందం" ద్వారా తీసుకున్నామని వాదిస్తారు. ఆ ఒప్పందం చట్టబద్ధమైనదని, అందుకే అది వారి సొత్తు అని వారి వాదన. కానీ భారతీయుల దృష్టిలో అది బలవంతంగా జరిగిన దోపిడీ. అయితే, అంతర్జాతీయ చట్టం ప్రకారం దీన్ని సవాలు చేయడం అంత సులభం కాదు. ఎందుకంటే, ఈ ఘటన 19వ శతాబ్దంలో జరిగింది, ఆనాటి చట్టాలు ఇప్పటి అంతర్జాతీయ న్యాయ వ్యవస్థకు సరిపడవు. అంతేకాదు, ఈ వజ్రం ఎవరిది అనే విషయంలో భారత్‌తో పాటు పాకిస్తాన్, ఇరాన్, ఆఫ్ఘనిస్తాన్ కూడా దావా వేస్తున్నాయి, ఎందుకంటే దీని చరిత్ర వారి దేశాలతో కూడా ముడిపడి ఉంది. ఈ గందరగోళం వల్ల భారత్ ఒక్కటే దీన్ని డిమాండ్ చేయడం కష్టమవుతుంది.

రెండవ కారణం, రాజకీయ సంక్లిష్టత. భారత్ స్వాతంత్ర్యం సాధించినప్పుడు, 1947లో, కోహినూర్ వజ్రం వంటి విషయాలపై దృష్టి పెట్టడం కంటే, దేశాన్ని స్థిరపరచడం, ఆర్థిక వ్యవస్థను నిర్మించడం మీద ఎక్కువ శ్రద్ధ పెట్టారు. ఆ సమయంలో బ్రిటన్‌తో సంబంధాలు కొత్తగా ఏర్పడుతున్నాయి, కామన్వెల్త్ దేశంగా భారత్ ఉండాలని నిర్ణయించారు. అలాంటి పరిస్థితుల్లో ఈ వజ్రం కోసం వివాదం సృష్టించడం సరైనది కాదని అప్పటి నాయకులు భావించి ఉండవచ్చు. అంతేకాదు, బ్రిటన్‌తో ఆర్థిక, వాణిజ్య సంబంధాలు కొనసాగుతున్నందున, ఈ విషయాన్ని లేవనెత్తడం వల్ల దౌత్యపరమైన ఇబ్బందులు వస్తాయనే ఆలోచన కూడా ఉండి ఉంటుంది.

మూడవ విషయం, భారత్ నుండి అధికారిక డిమాండ్ అంత బలంగా లేకపోవడం. నిజానికి, గతంలో కొన్ని సార్లు ఈ విషయం లేవనెత్తారు. 1950ల్లో, స్వాతంత్ర్యం తర్వాత, భారత ప్రభుత్వం ఈ వజ్రం గురించి చర్చించింది. 2016లో కూడా, సుప్రీం కోర్టులో ఒక పిటిషన్ దాఖలైంది, కోహినూర్‌ను తిరిగి తీసుకురావాలని కోరుతూ. కానీ అప్పటి భారత ప్రభుత్వం దీనిపై ఒక ఆసక్తికరమైన వాదన చేసింది. వారు సుప్రీం కోర్టుకు చెప్పినది ఏమిటంటే, కోహినూర్‌ను బ్రిటిష్ వారు దొంగిలించలేదు, అది సిక్కు రాజు దిలీప్ సింగ్ స్వచ్ఛందంగా ఇచ్చిన "బహుమతి" అని. ఈ వాదన చాలా మందిని ఆశ్చర్యపరిచింది, ఎందుకంటే చరిత్ర ప్రకారం ఆ బహుమతి బలవంతంగా జరిగినదని స్పష్టంగా తెలుసు. ఈ వైఖరి వల్ల బ్రిటన్‌పై ఒత్తిడి పెట్టే అవకాశం బలహీనపడింది.

ఇంకొక ముఖ్యమైన కారణం, బ్రిటిష్ ప్రభుత్వం దీన్ని తిరిగి ఇవ్వడానికి ఎట్టి పరిస్థితుల్లోనూ ఒప్పుకోకపోవడం. వారు కోహినూర్‌ను తమ సాంస్కృతిక వారసత్వంలో భాగంగా చూస్తారు, దాన్ని ఇవ్వడం వల్ల తమ చరిత్రలోని ఔపనివేశిక దోపిడీని ఒప్పుకున్నట్లు అవుతుందని భావిస్తారు. అంతేకాదు, ఒకవేళ కోహినూర్‌ను ఇచ్చేస్తే, ఇతర దేశాల నుండి కూడా తమ మ్యూజియంలలో ఉన్న వస్తువులను తిరిగి ఇవ్వమని డిమాండ్‌లు వస్తాయని వారికి భయం. ఉదాహరణకు, ఈజిప్ట్ నుండి తీసుకెళ్లిన రోసెట్టా స్టోన్, గ్రీస్ నుండి తీసుకెళ్లిన పార్థినాన్ శిల్పాలు వంటివి కూడా ఇలాంటి వివాదాల్లో ఉన్నాయి.

అయితే, భారత్ నుండి ఈ వజ్రాన్ని తిరిగి తీసుకురావడానికి ప్రయత్నాలు పూర్తిగా ఆగిపోలేదు. కొందరు చరిత్రకారులు, రాజకీయ నాయకులు దీన్ని అంతర్జాతీయ స్థాయిలో లేవనెత్తాలని చెబుతున్నారు. అంతర్జాతీయ న్యాయస్థానంలో కేసు వేయడం ఒక మార్గం కావచ్చు, కానీ దీనికి బలమైన చట్టపరమైన ఆధారాలు, రాజకీయ ఒత్తిడి అవసరం. ఇంకొక ఆలోచన ఏమిటంటే, బ్రిటన్‌తో దౌత్యపరమైన చర్చలు జరపడం, దీన్ని ఒక సాంస్కృతిక సంజ్ఞగా తిరిగి ఇవ్వమని కోరడం. కానీ ఇప్పటి వరకూ భారత ప్రభుత్వం దీనిపై బలమైన చర్యలు తీసుకోలేదు, బహుశా రాజకీయ ప్రాధాన్యతలు, ఆర్థిక సంబంధాలు దీన్ని పక్కన పెట్టేలా చేస్తున్నాయేమో.

చివరగా, నా దృష్టిలో, కోహినూర్‌ను తిరిగి తీసుకురావడం కేవలం ఒక వజ్రం గురించి మాత్రమే కాదు, అది భారతదేశ స్వాభిమానం, చరిత్రను తిరిగి సొంతం చేసుకోవడం గురించి. దీన్ని సాధించాలంటే, భారత్ ఒక ఐక్యమైన గొంతుకతో, బలమైన రాజకీయ ఇచ్ఛాశక్తితో ముందుకు రావాలి.

Read more>>>

భూమి అమ్మిన వ్యక్తి దారి ఇవ్వకపోతే: చట్టపరమైన హక్కులు ఏమిటి ?

మన గల్ఫ్ న్యూస్ తాజా అప్డేట్స్ మరియు గల్ఫ్ జాబ్స్ కోసం మా సోషల్ మీడియా వేదికల్ని ఫాలో చేయండి! ప్రతి రోజు తాజా సమాచారం, ఉద్యోగ అవకాశాలు మరియు మరెన్నో మీ ముంగిట! మీ కెరీర్‌లో కొత్త అధ్యాయాలు ప్రారంభించడానికి, మరియు గల్ఫ్ ప్రాంతంలోని అన్ని ముఖ్యమైన వార్తలను తెలుసుకోవడానికి మమ్మల్ని కలవండి. #managulfnews #మనగల్ఫ్_న్యూస్ #gulfnews #gulfJobs #newsUpdates #careerGrowth.

Keywords

kohinoor diamond, కోహినూర్ వజ్రం, india history, భారత చరిత్ర, british colonialism, బ్రిటిష్ కలోనియలిజం, legal issues, చట్టపరమైన సమస్యలు, political complexity, రాజకీయ సంక్లిష్టత, international claims, అంతర్జాతీయ దావా, lahore treaty, లాహోర్ ఒప్పందం, indian pride, భారత స్వాభిమానం, cultural heritage, సాంస్కృతిక వారసత్వం,